Φτωχόλογα

Έχει έρθει παραγγελιά για σημερινό post από τους απανταχού bloggers
(τάληρο στο κούτελο και «Ώπα»)

Θέμα: Poverty = Ανέχεια/ Φτώχεια

Θα κάνω μια προσπάθεια λοιπόν, έτσι για να μην τους προσβάλλω τους ανθρώπους

«ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ;;;;;;»

Συγγνώμη για τις φωνές,
αλλά δεν μπορούμε εμείς «οι τα είχαμε όλα» να μιλήσουμε για φτώχεια.

Η ανέχεια και ο μπατιρισμός (εγκεκριμένη και πιστοποιημένη λέξη κατά ISO 23211) που αυτή τη στιγμή τρομοκρατεί τις Δυτικές χώρες (συγκεκριμένα την Αμερική) και πλησιάζει στις τσέπες μας είναι λόγω της ΒΛΑΚΕΙΑΣ που μας δέρνει.

Παίρνουμε «Διακοποδάνεια» , «Μαντονοδάνεια», δάνειο για σπίτι των 300.000 euros με θέα στη θάλασσα, δάνειο για i-phone, δάνειο για να ξοφλήσουμε το άλλο δάνειο και πάει κλαίγοντας.

Οπότε είμαστε απλά άξιοι της μοίρας μας.

Η πραγματική φτώχεια δεν συχνάζει στη Wall Street ούτε στη Σοφοκλέους. Κανείς φτωχός δεν έχασε αυτές τις μέρες τον ύπνο του από το φόβο μήπως κάποιος και του πάρει τα λεφτά που 'χει στην τράπεζα.

Ας μιλήσουμε για τους πραγματικά φτωχούς.
Ή μάλλον μιλήστε εσείς! Προσωπικά δεν έχω κάτι να πω γιατί δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορεί να μειωθεί (το να εξαλειφθεί το θεωρώ ουτοπικό επί του παρόντος) η ανέχεια στον κόσμο.

Κάποιοι έδωσαν τις λύσεις τους, όπως το να μη γεννάνε πέρα του ενός παιδιά. Κάποιοι μεταναστεύουν, για να ζήσει νέες περιπέτειες η πείνα τους. Άλλοι κλέβουν. Άλλοι δουλεύουν για ψίχουλα. Άλλοι απλά πεθαίνουν.
Ημίμετρα (περιγραφή φάτσας μου: ειρωνικό ύφος με στενοχωρημένο βλέμμα)

Όποτε, τι να σας πω εγώ για φτώχεια???

Ναι, περνάω όπως οι περισσότεροι στιγμές άφραγκες, αλλά πάντα έχω φαΐ (και ας είναι μακαρόνια) και στέγη πάνω από το κεφάλι μου (και ας χρωστάω το ενοίκιο).
Ταυτόχρονα όμως, έχω δουλειά, έχω υπολογιστή, έχω ρούχα... έχω...έχω και συνεχώς θέλω να έχω έχω περισσότερα. Τώρα αν το «έχω έχω» είδος εκλείπει (όπως όλα αυτά τα διπλά, βλέπε μονάχους μονάχους) είναι λόγω της αδηφαγίας, της απληστίας (προσπαθώ να αποφύγω τη λέξη καταναλωτισμός διότι είναι πολύ «μπανάλ») που μας χαρακτηρίζει σαν είδος.

Το θεωρώ θράσσος να μιλάμε εμείς για τη φτώχεια...
Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι θα πρέπει να κάτσουμε με σταυρωμένα πόδια.
Απλώς δεν θεωρώ σωστό να δίνω χρήματα σε μία "μη κερδοσκοπική οργάνωση" πίσω από την οποία τα σενάρια οργιάζουν, σε έναν κουτσό ζητιάνο ο οποίος με την ταχύτητα του Superman που αλλάζει σε τηλεφωνικό θάλαμο, μετατρέπεται σε Speedy Gonzales και ούτω καθ΄εξής.

Αυτά έχω να δώσω στον κόσμο των bloggers για τη σημερινή μέρα. Δεν νομίζω ότι βοήθησα κατά κανένα τρόπο τη μείωση της φτώχειας ούτε ότι ευαισθητοποίησα κανέναν.
Εξάλλου είναι γνωστό ότι αυτά τα μηνύματα διαγράφονται από τη μνήμη μας σε:

10

9

8

7

6

5

4

3

2

1

Είδες το νέο Mini Cooper?

(photo by Mt Ris)